Verjaringstermijnen

Er bestaan op het internet verschillende versies van het begrip "verjaringstermijn". Hier in een nutshell een paar;

Algemene verjaringstermijn: 20 jaar Een rechtsvordering verjaart door verloop van 20 jaren, tenzij de wet anders bepaalt (artikel 3:306 Burgerlijk Wetboek (BW)). Dit wil zeggen dat in beginsel door verloop van 20 jaren de wettelijke verplichting een rechtsvordering na te komen, vervalt. Na deze algemene verjaringstermijn resteert slechts een morele verplichting. Deze is niet afdwingbaar. Deze morele verplichting tot nakoming wordt een natuurlijke verbintenis genoemd. De termijn van verjaring begint op de dag, volgend op die waarop onmiddellijke nakoming kan worden gevorderd, tenzij de wet anders bepaalt.

Verjaringstermijn voor contractuele vorderingen (lees leningen en schulden, in elk geval iets waar je getekent voor hebt): 5 jaar
Naast de algemene verjaringstermijn, heeft de wet voor een aantal rechtsvorderingen de verjaringstermijn ingekort naar vijf jaar. Een vordering die uit een overeenkomst voortvloeit, bijvoorbeeld een geldvordering of een huurvordering, verjaart na vijf jaar (art 3:307 BW). Na verloop van vijf jaren nadat de vordering opeisbaar is geworden, kan betaling niet meer worden afgedwongen (via de rechter). Deze geldvordering blijft dan wel nog bestaan, maar de wederpartij kan dan - juridisch - niets meer ondernemen om betaling hiervan af te dwingen.

Consumentenkoop: 2 jaar Is er sprake van een consumentenkoop, dat wil zeggen een overeenkomst waarbij de koper een particulier is en de verkoper handelt in de uitoefening van beroep of bedrijf, geldt er zelfs een verjaringstermijn van twee jaren (artikel 7:28 BW). Na twee jaren kan de verkoper dan ook geen betaling meer afdwingen.

Bijzondere verjaringstermijnen
Verder kent de wet enkele bijzondere verjaringstermijnen, zoals: Schadevergoeding wegens milieuverontreiniging: 30 jaar Belastingschulden: 5 jaar

In de meeste gevallen gaat het om de termijn van 5 jaar, vooral bij leningen en andere vorderingen. Er is echter nog een proces waar je rekening mee moet houden, en dat is stuiting; stuiting is niets anders daan een aanmaning die gezonden wordt, en daarmee begint het proces weer gewoon van voor af aan, maar niet langer dan 5 jaar.
Echter; men kan alleen stuiten als de schuldenaar daarvan op een correcte manier daar kennis van heeft genomen; dus de brief/ aanmaning goed heeft ontvangen.
Als jij bijvoorbeeld al 6 jaar op een adres woonachtig bent, en de aanmaningen worden naar het laatst bekende, maar verkeerde adres gestuurd, hebben zijn hun huiswerk dus niet goed gedaan, en de vraag is dat dat op dat moment dus geldt voor stuiting. In dat geval is het geen stuiting, en is het groot dat het door de rechter afgewezen wordt, omdat dan door de schuldeiser aangetoond moet worden dat jij als schuldenaar de brief hebt ontvangen middels een aangetekend schrijven, of door middles van een afgesproken regeling binnen de periode.

Er zijn zelfs een aantal zaken geweest die door grotere incassobureaus zijn verloren, terwijl de schulden nog niet waren verjaard; gewoon te lang stilzitten van een schuldeiser is soms al voldoende om ervoor te zorgen dat de vordering afgewezen wordt.

Lindorf besloot na 4 jaar een vordering van Wehkamp te innen en toen gebeurde het volgende:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage.aspx?snelzoeken=true&searchtype=ljn&ljn=BD1644&u_ljn=BD1644

Op de volgende pagina meer info over verjaring:
http://www.rijnstad.nl/schulden/verjaring.html

Lees en doe je ding ermee....